Δεξί χέρι αγάλματος Διονύσου σε φυσικό μέγεθος, που κρατά κάνθαρο και σώζεται από τον καρπό και κάτω. Λείπει ο δείκτης καθώς και η μία λαβή και μέρος του χείλους του αγγείου. Βρέθηκε στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, εντοιχισμένο σε πρόχειρο τοιχάριο της τελικής φάσης του κτηρίου Ζ.

Ο κάνθαρος έχει κάθετες λαβές που καταλήγουν κάτω σε κισσόφυλλο. Στην πάνω επίπεδη επιφάνειά τους υπάρχει γραμμικό, χαραγμένο σχέδιο με μικρές οπές που μιμούνται τα καρφιά που συνέδεαν τις λαβές αντίστοιχων μεταλλικών αγγείων. Το ορατό εσωτερικό του λαιμού είναι λειασμένο με προσοχή. Ένα κυλινδρικό κενό στο εσωτερικό του αγγείου βοηθούσε στη μείωση του βάρους του.

Μία τετράπλευρη προεξοχή-στήριγμα στο πλάι του κανθάρου θα τον συνέδεε με τον δεξιό μηρό του Διονύσου, όπως υποδεικνύουν αντίστοιχα σωζόμενα αγάλματα. Στο χέρι με τα λεπτά δάχτυλα αποδίδεται με πλαστικότητα η τρυφερή σάρκα του νεαρού Διονύσου. Τα νύχια είναι αποδοσμένα με εγχάραξη. Το γλυπτό είναι έντονα στιλβωμένο στις ορατές επιφάνειες ενώ οι μη ορατές, διατηρούν τα ίχνη της σμίλης. Ανάλογα αγάλματα παριστάνουν τον νεαρό θεό όρθιο, γυμνό ή ημιενδεδυμένο, με θηλυπρεπή χαρακτηριστικά, με το δεξί χέρι κρεμασμένο δίπλα στον μηρό να κρατά τον κάνθαρο, το κατεξοχήν σύμβολό του ως θεού του κρασιού, και το αριστερό χέρι να στηρίζεται σε κάποιον κορμό, ζωσμένο από κληματίδες ή να κρατά θύρσο.

Πρόκειται πιθανώς για ρωμαϊκό αντίγραφο πρωτότυπης δημιουργίας του 4ου αι. π.Χ. Αναπαραστάσεις του Διονύσου σε αυτόν τον τύπο ήταν πολύ δημοφιλείς στη Ρωμαϊκή περίοδο.